Hakuna matata maar in 't echt

‘Ik trakteer jullie allemaal op 100 euro wanneer ik niet huil bij de dood van Simba’s vader’, postte ik gisteren op Instagram vlak voor ik naar de remake van de Lion King ging kijken. Niet veel later was het al bij de eerste noot van de eerste scène - het is een 'Naaaaaa' en wat erna komt zal ik niet proberen uitschrijven - al zover.

De Lion King is intussen al de 13e live action remake van Disney, al is deze wel een buitenbeentje. Zo goed als de volledige film is met de computer gemaakt, want zoals een oude filmregel zegt zijn er twee zaken die je niet op een set wil: kinderen en dieren.

In CGI werd de originele tekenfilm uit 1994 zo goed als scène voor scène nagemaakt. Dat zorgt ervoor dat je de hele film zit te verlangen naar wat komen zal - De gnoes in de vallei! The Lion Sleeps Tonight! - en gevoelige zieltjes al beginnen janken wanneer de zon opkomt in het eerste shot.

Soms zorgt die werkwijze ook voor conflicten. Enkele iconische scènes komen nu bijvoorbeeld minder tot hun recht. Vooral bij de scène waarin Scar aan de hyena’s uit de doeken doet dat hij z’n broer zal vermoorden is dat het geval, al denk ik dat Disney daar pragmatisch heeft gedacht. In de originele versie komt daar plots groen licht bij kijken, wat hier al snel een bizar en tacky gevoel zou gecreëerd hebben.

Die uncanny valley - het gevoel dat ontstaat wanneer technologie zo realistisch wordt dat het vreemd aanvoelt - is gelukkig minder aanwezig dan ik vooraf had gevreesd. Disney pakt het slim aan door niet te veel pratende dieren in beeld te brengen en op een groot scherm - ik zag 'm op IMAX in de Kinepolis van Brussel - is de ervaring toch net wat anders dan bij een preview op je laptop. Een film die op technisch vlak zo vernieuwend is moet je dan ook niet thuis, maar in de cinema bekijken.

Naast een drietal iconische scènes die in deze versie iets minder tot hun recht komen, zijn er ook een aantal die ik nu een pak sterker vond. Het eindgevecht tussen Simba en Scar is bijvoorbeeld een pak intenser dan vroeger. Ja, dat was een spoiler, maar wie de originele versie nu nog steeds niet gezien heeft verdient dat. Sorry, Eva.

Ook de natuurbeelden en de scènes met Timon en Pumbaa - de echte sterren van de film - zijn nog beter. Het origineel kan nooit overtroffen worden, maar ik volg Robin Broos van De Morgen volledig als hij deze film 3 sterren geeft. Genieten dus. Of, zoals Timon en Pumbaa zeggen: hakuna matata.