De wielrenner die uit de doden verrees

‘Men begon met een wiel. Later een stuur. En in 1862 was er een Fransman die er twee pedalen aan monteerde. Het lukte mensen om op twee wielen in balans te blijven. Steeds meer en meer mensen. Steeds meer en meer, en steeds sneller.’

Zo begint ‘El Tarangu’, de nieuwe podcast van AudioCollectief Schik, bekend van ‘Bob’ en ‘Uitgesproken’. Een reeks die het verhaal vertelt van José Manuel Fuente, een Spaanse wielrenner die in de jaren 70 zijn hoogdagen beleefde door onder andere de Ronde van Spanje tweemaal te winnen. Een verhaal dat een keerpunt neemt op een blauwe maandag in 2003.

Op die dag rinkelde de telefoon bij Lucien Van Impe, een generatiegenoot van Fuente en een van Vlaanderens wielermonumenten. Een man die nu niet zo veel meer met fietsen heeft — in tegenstelling tot veel collega’s die zijn blijven steken in een wereld vol cols buiten categorie, soupape en grinta. In heel zijn huis, zo merken de vrouwen van Schik op, hangt maar één foto uit Luciens wielercarrière: op het gastentoilet.

In 2003 blijft de telefoon rinkelen tot Rita, de vrouw van Lucien, opneemt. Het is Fuente, die vraagt of ze zin hebben om een hapje te gaan eten in Geraardsbergen. Op zich geen gek voorstel — ware het niet dat Fuente op dat moment al zeven jaar dood is.

Niet veel later zitten Lucien en Rita tegenover een man die wel eens Fuente zou kunnen zijn. Hij heeft dezelfde ogen, haalt anekdotes aan die alleen hij zou kunnen kennen en vertelt over financiële problemen die hij in Spanje had. Van Impe zwijgt, uit schroom om de olifant in de kamer te benoemen — schroom die alleen maar zal toenemen wanneer anderen hem later uitlachen als hij het straffe verhaal vertelt. El Tarangu, de doorbijter, de berggeit, levend? Dat kan toch helemaal niet!

Zestien jaar na die ontmoeting gaan Mirke, Siona en Nele van AudioCollectief Schik op zoek naar de waarheid. Het resultaat daarvan is de podcast ‘El Tarangu’, die ze samen met de VPRO, Sporza en sportjournalist Filip Osselaer maakten. Terwijl die laatste in z’n boek dichter bij de feiten bleef, hebben de drie van Schik het verhaal van Fuente vooral gebruikt om iets groter te vertellen.

Een beetje zoals in het fenomenale ‘Bob’ dus, de podcast waarmee ze doorbraken. Toen gingen ze op zoek naar een zoon die alleen bestond in het hoofd van een demente vrouw, nu gaan ze op zoek naar een man die echt bestaan heeft, maar nu overleden is. Of…?

Wat Schik met ‘El Tarangu’ presteert, is opnieuw een prachtige tour de force. Het verhaal op zich is al ontzettend sterk — als luisteraar moet je jezelf constant bedwingen om niet te gaan googelen om de waarheid uit te vogelen — maar de uitwerking en montage tillen die naar een nog hoger niveau.

De drie kennen best weinig van wielrennen en steken dat ook niet onder stoelen of banken — zo vraagt Mirke in de eerste aflevering aan Lucien wat ‘die witte trui met de rode bollen precies is’. Zij — en de luisteraars met hen — duiken in de wereld van de koers. Een wereld vol heldenverhalen en intriges, opgeklopte waarheden en verraad in alle formaten. Een wereld die ze ook af en toe verlaten, wanneer ze het verhaal van Fuente gebruiken om hun onderzoek open te trekken. Stel dat hij zijn eigen dood in scène zou gezet hebben, hoe doe je dat dan? Waar begin je? Wat voor mens ben je dan?

Die combinatie zorgt ervoor dat ‘El Tarangu’ lang niet alleen voor koersliefhebbers een aanrader is, maar voor al wie de strafste Nederlandstalige podcast van dit moment met beide oren wil omarmen.