De ware

Wanneer weet je of iemand de ware is? Eigenlijk nooit. Zeggen ze.

Weten zij veel, denk ik wanneer ze zelfzeker over een geslaagde pitch vertelt. 'The meeting went great, I nailed it’. Wat hou ik van die ambitie.

Weten zij veel, denk ik wanneer ze zorgend over onze slapende dochter aait nadat we samen naar Totoro gekeken hebben. Een warm mensenlichaampje tussen ons in, dromend van een bus in de vorm van een kat. Wat hou ik van die zorgzaamheid.

Weten zij veel, denk ik wanneer we samen beslissingen moeten nemen over dat kleine mensje. Vijf nachten op rij in een ziekenhuis, die met haar aanvoelen als een haalbare opdracht. Wat hou ik van ons team.

Weten zij veel, denk ik wanneer we samen door scholen slenteren en gebiologeerd naar andere ouders staren die de ene na de andere absurde vraag stellen. Wat hou ik van die nuchterheid.

Weten zij veel, denk ik wanneer ze me uitlacht in het Nederlands, een taal die ze op anderhalf jaar leerde. 'Ik had gedacht dat hij ging vragen of hij met onze dochter naar een film mocht kijken en stond al klaar om met m’n ogen te rollen, maar toen haalde hij die ring boven’, zei ze aan onze vrienden. Wat hou ik van die humor.

Je kan het eigenlijk nooit weten, maar als ik haar zie denk ik: ja, dat is ze. De ware, mijn verloofde.